Hukuksal yönünden kıt akıllı olabilirim! Konuyla ilgili takibi, dağarcığımın müsaade ettiği kadar anlayabilirim elbette. Zaten olayın bu tarafına gelene kadar da, göz var nizam var…

Bu yapı bana en çok patlıcan çukuru gözlerin olduğunu kanıtladı!

Özürlü olmama karşın aktif bir birey olarak akülü sandalyemle Ankara cadde ve sokaklarındayımdır çoğu zaman. Bu yüzden her türlü yapı ilgilendirir beni…

Özürlü olmayı kabullenmek kolay da, engelli olmak çok acı veriyor! Engellerle engellenmek korkunç bir şey…

Kuğulu Kavşağı ilk yapıldığında ‘bir görelim’ dedik ve dayımla geldik. Geldiğimize geleceğimize ve görme isteğimize bin pişman olduk… Kavşağın U dönüşü yapılan orta bölümü; neredeyse konser verilip etkinlik düzenlenecek genişlikte. Ve bırakın etkinliği, yayaların bile hiç kullanmadığı ve kullanmayacağı fuzuli bir boşluk. Buna karşın yayaların kullandığı kaldırım, iki kişinin yan yana yürümesine izin vermeyecek kadar dar. Üstüne üstlük, belli mesafelerle konmuş olan sokak lambaları; yanından geçen insanların yan yana yürümesine neden olacak kadar absürt… Dayımla dumura uğramışçasına eve döndük.

Akülü aracımla, refakatçili ya da refakatçisiz kimi zaman Ankara kazan ben kepçe dolaşırım. Bir tehlikeye maruz kalmayayım diye de tecrübelerimle edindiğim belli yolları kullanırım gezintilerimde. Lâkin Kuğulu Kavşağı, Atatürk Bulvarı ve TRT Kavşağı benim tam anlamıyla kâbusum. Bugüne kadar bu güzergâhta kaza yapmamış olmam, sürücülerle karşılıklı olarak dikkatli olmamızdan başka bir şey değil inanın. Çünkü kaldırımı kullanmam mümkün değil. Hatta tam anlamıyla imkânsız…

Akün Sahnesi’ndeki bazı oyunları izlemeye giderken ki yolculuğumu örnekleyeyim sizlere: Kennedy caddesinden bulvara iniyorum önce. Sadece bu mesafe bile başlı başına bir sorun, hem vallahi hem billahi… Neyse… Bulvara indikten sonra yolun Kuğuludan iniş yönündeki sağ yolda, iki aracı yan yana görmeyi bırakın, tek araç zannedersiniz adeta iğne deliğinden geçiyorum. Kaldırım kullanabilmem zaten yasaklı. Ters yönde ilerliyorum. İlerliyorum ama gelin bir de bana sorun… Otomobiller üzerime üzerime geliyor sanki. Avuç avuç kaza riskleriyle sonunda Akün Sahnesi’ne varıyorum. Oyunlar genellikle, bilindiği üzere akşamları gösterime sunulur. Karanlıktaki eve dönüşümü de varın siz hayal edin!

M. Oğuz MUCURLUOĞLU